BAHAR YÜZLÜ ÇİÇEKLER GİBİYDİLER...

Engelsiz engelliler
Eminönü’nde
Bir köftecide toplandýlar
Öyle, bir ordu kadar deðiller
Yarým dizinesinin
Sandalyesi tekerlekli
Duymasa da konuþarak
Kendini ifade eden
Gülþen’di
En diri!
Çeyrek asýrlýk Zeynep
Ýki yaþýnda çocuk gibi
Ve küçük kardeþi de
Ýkiz kardeþi sanki
Tekerlekli sandalyesinde
Belekli bebek gibi
Elleri ayaklarý ki
Baþlarýndan bir saniye ayrýlmayan
Melek gibi analarý!

Ve pelin
Tekerlekli sandalyeli deðil ama
Yeni açmýþ gül yüzü
Görülebilsin diye masada
Bütün minderleri koydular altýna
Sandalyesine lokantanýn!

Rabiye, aksayarak yürüyor
Alýþmýþ artýk
Kendinin olmayan
Protez dize güveniyor!
Ve yüzünden
Gülücükler eksik olmuyor!

Geri kalaný ayakta
Görüntüleri saðlam
Hüseyin (Kehya) gibi

Ve devamlý el ele
Peþ peþeydi sandalyeleri
Ýçleri içlerine sýðmýyor
Taþýyordu
Eminönü meydanýna mutluluklarý!

Pelin kimseye laf düþürmüyor
Her laf arasýnda da
Ha ha ha ha deðil ama
Böyle sevecen sevimli
Narin mi narin
Gülde bülbül sanki
Ve o kadar insani ki o gülüþü
Pelin’i görüp tanýyamayanlar
Asla yaþayamazlar
O doyumsuz atmosferi!

Sandalyesinde bebek gibi duran Zeynep
-Takma hayatý kafana
Benim gibi gül eðlen
Göster herkese mutluluðunu ki
Baþkasýna yansýmasýn hayatýn aðýrlýðý! Diyor
Somurtan ve sohbete uzak duranlara
O melek yüzüyle gülümsüyordu insanca!
Ama hepsinin yüzünden
Ýnsanlýk öylesine
Türkü türkü fýþkýrýyordu ki
Sahtece gülümseyen köfteci
-Müþterilerim geri dönmesin
Dýþarý alayým sizi. Dedi.

Dýþarýysa sanki zemheri
24 Nisanda
Yani yeni caminin meydanýnda
Dört dönüyor keyifle
Tekerlekli sandalyeler
Birilerinin yardýmýyla
Basamaklarý çýka çýka
Ve bazen
O kamyon kornalarýný çala çala
Yollarýný buluyorlar

Ve kendilerini insan sananlar
Hani kornadan korkup da yol açanlar
-Ne iþi var?
Bu kadar tekerleklinin
Bu kalabalýkta
Evlerinde oturamazlar mý? Diyorlar.

O melek yüzlülerse
O soðuk havada
Felekten bir gün çalmýþçasýna
Düðün bayramda gibi
Sýcak sohbetleri süslenir
Kahkahalarý ile hür hür
Yeni caminin meydanýnda
Birileri de
Banklarý sahiplenip
Yatak etmiþler kendine
Dizlerini karnýna çekip
Kollarýný baþlarýna yastýk yapýp
Yatýyorlardý
Sýcak yuva deðil ama
Ýnsanlarýn arasýnda
Bedenlerini kasa kasa
Ve onlar insan diye
Hiç kimsede yoktu tasa!


Ve renk renk ne kadar güzeldi
Sahte yüzlü insanlarýn arasýnda
Üstüne oturulup kýrýlmayaný
Eminönü’nde Ýstanbul’un laleleri!

Kuþlara yem alýp attýlar
Gülmesi hiç susmayan
O bebek yüzlü pelin
Ve engelsiz engellilere
Ýnsanlar imrenerek baktýlar!

Mýsýr çarþýsýnda trafiði aksattýlar
O el eleler
Parmaklarýna alyanslarýný taktýlar
Ve sirkeci garýnýn önünden
Kadýköy vapuruna ulaþtýlar

Ve gülmek eðlenmek
Doyasýya yaþamak
Engellilerinde hakký
Bunu onlara acýyarak deðil
Yollarýný gidebilecekleri gibi
Yapmak gerek!
Sizin baþýnýza engel gelmeyeceðini
Kim nasýl bilecek?


25-04-11

Hüseyin zengin amcamýza sonsuz teþekkürler caným kardeþim ve bana ilk ve son þiiri...
Sosyal Medyada Paylaşın: