Gözleri kýzýl Mavi yeleli bir kýsrak gibi gökyüzü Bulutlarýn köpürdüðü bu þafak vaktinde Yüregim kan ter içinde
Dün kü gecenin koynunda taþtan bir kadýn oturuyordu Gözleri gözlerimi inkár geliyordu Martý kanatlarý gibi elleriyle Gönlünün göðünden bana hasret içiriyordu
Alev almýþ dudaklarý kulaðýmda "Aþk savaþan kalplerin tarihini yazar." diye fýsýldýyordu
Ürperdim Üþüdüm Uyandým Pencereden uzaklara baktým ve mýrýldandým
"Ýki kardan adamýz, birimiz dýþarda birimiz içerde. Seni ilkbahar sýcaðý eritecek ve gideceksin. Oysa ben yanýp yanýp donacaðým ve aþkla hasret arasýnda kalakalacaðým.
Karlý bir havada zambaklar kan aðlýyor Bir yalnýzlýk senfonisi içimde Bu ne büyük bir çaresizlik, bu ne çok sesli kimsesizliktir böyle Ýçimdeki bu boþluk yokluktan bile öte