gecelere sustuk biz susamýþ çölleri içimize alarak yutarken kehribar batýmý mevsimleri zorlandý dudaklarýmýz yalana bürünen yorganlarý yaktýk hasýr sepetler içinde çekilmez sancýlara yakalandýk karanlýða yapýþýp
erken burkuldu dudaklarýmýzda soluk ahþap evin odasýnda küf kokuyor gerdek köþeye savrulan sahipsiz duvak yakarken geceyi _______________kül doðuruyor sahipsiz gün
oysa ki tatmak vardý vuslatý dudaklarýmýzýn mahzenlerinde beni sevmelerin olmalýydý amber kokulu düþüncelerinde sevmeliydim çýlgýnca korkularýmý þarapla yýkayarak ve seviþmelerden yorgun uykuya varmalýydýk dem tutan güne
ellerimiz yalnýzlýðýmýzdý, güneþe uzatmalýydýk renklerin yokluðunu anlatmalýydýn sonra renklere kavuþmalarýný özgürlüðü zincirlerinden kopartýp kendimizde çoðaltmalýydýk savurmalýydýn hiçliðin içinden bir har bir ateþ bir volkan
ve soyunurcasýna yaþamalýydýk
__________________matematik deðildi hayat
01.01.2008
Fulya Çelikbilek
Sosyal Medyada Paylaşın:
leman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.