küçükken kuþlarýn kanatýndaydý sevgi,
her kuþ bize müjdeler getirir
diye beklerdin
öyle öðretmiþtim...
bulutlar gibiydi dünya, masmavi,
insanlarý sevmeyi, saymayý
çok sevmiþtin
eðlenceler düzenler, toplaþýr gülerdik
öyle göstermiþtim...
açlýðý, yokluðu hiç görmedin,
ama ihtimalleri hep anlattým...
sevgi;el ele yürümektir, emektir
omuz omuza vermektir, derdim
öylece benimsettim, benimsedin...
sahtekârlýðý, þ****sizliði hiç anlatmadm
kötü niyetli insanlar olabilir dedim
ama bir çocuk ruhu bunu anlayamazdý
ben bilemedim, sen bilemedin...
bazen en yakýnlarýn bile seni üzer dedim,
ama daha fazlasýný söyleyemedim
giden yolcularýmýz döner dedim...
þimdi büyüdün;
masmavi bulutlarý suçluyorsun
kuþlara çok üzülüyorsun
müjdeler yerine, kýrýntý için
konuyorlar pencerene
ne bir haber var, ne bir müjde...
ama sen yine, o ellerini umutla uzat
üzülme insanlarý yakýndan tanýdýðýna
üzülme bazýlarýnýn duyarsýzlýðýna
ve sen sakýn yýlma güzel kýzým
sen ki çiçeksin daha dalýnda
sen ki baharsýn, gözlerin mevsimleri anlatýr
sen ki çevrende çok sevilen,
yürürken rüzgârlarýný býraktýðýn,
sevgi kokun...
sen ki türkü yüreklim
sakýn öðrettiklerimi unutma
bir gün bende olamasam yanýnda
aðlatsada kimi zaman bu hayat
sakýn ama sakýn umutsuz kalma...
ayþe yayman 3.12.2007 meleðim’e...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.