*KIRGINIM*
Hayatta insanýn baþýna gelebilecek en kötü þeyin;
Ölüm olduðunu sanar bazýlarý.
Hayat ruhuna,ruhun bedenine aðýr geldi mi hiç?
Aynada kendinle göz göze gelmemeye gayret ettin mi ?
Ya da boðazýnda bir düðümle yaþadýn mý senelerce?
Özledin mi derinden,
Dualarla çaðýrdýn mý hiç olmak istediðin Sen’i.
Oysa zaman herþeye ilaçtý, ben þükretmeyi bilmedim (!)
Her nefesi tükendiðinde ölmezmiþ insan.
Ve her nefes aldýðýnda yaþýyor olmazmýþ.
Bazen yaþamak ýstýrap verirmiþ insana;
Ölmeyi özletircesine…
Bazen ölüm en güzel düðünmüþ insana ;
Kendinden geçercesine…
Bu sonbahar seneye yine gelecek.
Ay yarýn gece yine gökyüzünde belirecek.
En sevdiðin þarký radyoda yine çalacak,
Ve daha çok þarkýlar seveceksin.
Tuttuðun takým maça her çýktýðýnda aðýz dolu küfredeceksin.
Ve gün yine gece olacak.
Dertler bitip yeniden baþlayacak…
Güleceksin; sonra aðlayacaksýn.
Ama bir gün yine güleceksin.
Yineler yok olup,yeni yinelere umutlanacaksýn.
Kýrgýným…Kendime…
Zayýf olan ruhuma ve kanayan yaralarýma…
Çok kýrgýným…En güzel günlerime ve bana…
Heveslerime,özençlerime,umutsuzluðuma…
Kýrgýným…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.