DANİŞ BEY'İN ŞEHADETİ VE MUSTAFA KEMAL'İN ASKERLERİ

DANÝÞ BEYÝN ÞEHADETÝ VE ATATÜRK’ÜN ASKERLERÝ

Hem idealist bir hekimdi
Hem iyi bir insandý Daniþ Bey.
Irk ve inanç ayýrýmý yapmadan severdi insanlarý,
Ve onlara bu inançla hizmet ederdi.
Bunun için yemin etmiþti.

1890’lý yýllarda Sakýz’dan Ýzmir’e göçmüþtü ailesi.
Örrnek bir vatanseverdi o,
Cesurdu,
Kahramandý,
Vefakardý,
Vatanýna adamýþtý kendini,
Týpký amcasý Binbaþý Mehmet Þefik Bey gibi.
Yedi yerinden yaralý Þefik Bey,
Elindeki bayraðý dikmeden önündeki tepeye
Canýný teslim etmemiþti Azrail’e.

Yaman bir Kuva-i Milliyeci idi Daniþ Bey,
Mustafa Kemal’in yenilmez bir askeri.
“Vataným için canýmý seve seve veririm” derdi
Ve sonunda verdi…
Sözünü erkekçe ispatlayarak gitti.
Týpký Amcasý gibi;
Elinde Türk Bayraðý,
Yaralý bedeniyle týrmandý Arap Seyfi’deki tepeye.
Bayraðý düþürmedi elinden,
Onun yerine canýný verdi
Ve þehadet þerbetini içti.

Vatan aþkýyla gitmiþti Yýldýzeli’ne.
Yarasýný saracaktý Mustafa Kemal’in Askerlerinin,
Düþmanlarýna bile hizmet verecekti.
Akan kanlarý durduracak,
Ayýrým yapmadan hastalarý tedavi edecekti.
Çünkü Hipokrat yemini etmiþ bir hekimdi o,
Yeminine ihanet etmeyecek kadar namuslu biriydi.

Arap Seyfi Boðazý’nda pusu kurdu namussuzlar;
Damat Ferit’in adamlarý,
Ali Kemal’in yoldaþlarý,
Postacý Nazým, Kara Mustafa ve onlar gibi yobazlar,
Satýlmýþlar,
Hainler,
Alçaklar,
Emperyalist uþaklarý,
Haçlýlar’ýn dölleri,
Vahdettin’in itleri,
Ýnsanlýktan nasip aalmamýþlar,
Vatan sevgisi tadamamýþlar,
Çýkarcýlar,
Kalleþler,
Aþaðýlýklar;
“Kuva-i Milliyeci bu,
Mustafa Kemal’in askeri”
Diye ulurcasýna baðýrdýlar ve saldýrdýlar.
Daniþ Bey’i arkadan vurdular.
Sýktýklarý kurþunlar da yetmedi,
Onu onlarca yerinden býçakladýlar.

Bir anda al bayraðýn rengine boyandý Yýldýzeli topraklarý
Yýldýzeli semasýndaki yýldýzlar
Düþtüler gökten birer birer.
Utanýrcasýna,
Aðlarcasýna,
Matem tutarcasýna
Yere indiler ve þehitlerin önünde secde ettiler.
Sonra karabulutlar kapladý gökyüzünü birden.
Semalar siyaha boyandý,
Bulutlarýn hüznü sardý her yaný.
Yarabbi, duyulan ne büyük bir zuldü bu;
Sonsuza kadar unutulmayacak,
Hep nefretle anýlacak.
Yýldýzeli halký hiç unutmadý o gün yaþananlarý
Ve hep lanetle andý Postacý Nazýmlarý,
“Din elden gidiyor” diye atýlan naralarý,
Yapýlan kýþkýrtmalarý,
Koparýlan yaygaralarý,
Söylenen yalanlarý,
Atýlan iftiralarý,
Çamurlarý.
Yýldýzeli halký bir gün unutmuþ olsa bile bütün bunlarý ;
Hiçbir zaman unutmayacaklar
Yýldýzeli semasýný süsleyen yýldýzlarý,
Ve gökyüzünde uçuþan kuþlarý.

Ama insanoðlu hep unutur geride kalanlarý,
Geleceðe umutla bakar, hep güzellikleri yakalamak ister
Hem kin tutmasýný bilmezler ki Mustafa Kemal’in askerleri;
Nefret etmesini de bilmez onlar,
Çünkü sevgi doludur yürekleri.
Kötüleri affetmesini bilirler
Her güne yeniden baþlar,
Yeniden severler
Ülkemizde bütün ayrýlýklar son bulsun isterler.
Milli Birliðin saðlanmasý için çaba gösterirler.
Bu topraklarda yaþayan herkesle kardeþ olalým derler.
Ama hiçbir zaman ülkelerini böldürmezler;
Bu uðurda canlarýný verirler de
Bir karýþ topraklarýný vermezler.
Çünkü Atatürk’ün kurduðu Cumhuriyeti
Sonsuza kadar yaþatacaklarýna
Namus sözü verdiler
Ve de andiçtiler.
“Andýmýz”ý ölünceye kadar söylemeye devam edecekler,
“Ne mutlu Türküm”demekten asla vazgeçmeyecekler.

Ama dünya dönmekte devam ediyor,
Tarih tekerrür ediyor;
Cumhuriyetin merhamet gösterdiði ip artýklarý,
Topraklarýmýzda gözü olan emperyalistlerce,
Bir kere daha satýn alýndýlar;
Yemlendiler, beslendiler, desteklendiler
Ve eðitildiler.
Vatan, millet demediler,
Onlara boyun eðdiler,
Hakkýmýzdak, þer planlarý kabul ettiler.
Kimileri ”PPK’lý” oldu,
Kimileri “Karþý devrimci”,
Kimileri de “Yeni Osmanlý Sevdalýsý ve Þeriatçý”,
Ortak yanlarý; hepsi de Cumhuriyet düþmanlarý.
Bitmeyen bir kin ve nefret dolu içleri
Ellerinden gelse kör býçakla kesecekler Atatürkçüler’i
Ve de yýkacaklar Cumhuriyetimizi.

Ama buna güçleri yetmeyecek
Hiçbir zaman baþaramayacaklar kafalarýndakileri
Avuçlarýný yalayacaklar,
Er geç bunu anlayacaklar,
Kafalarýný sert taþlara vuracaklar,
Akýllarý baþlarýna gelecek,
Gördükleri rüyadan uyanacaklar.
Çünkü Cumhuriyetçiler, Atatürkçüler ve Milliyetçiler kararlýlar;
“Þehitler ölmez, vatan bölünmez” diyorlar.
Cumhuriyetimizi ve Atatürk Ýkeleleri’ni koruyacaklarýna,
Bütün varlýklarý üzerine yemin ediyor,
Sýranýn kendilerine gelmesini bekliyor
Her gün daha güçlü çýkan bir sesle
“Andýmýz” ý okuyor,
“Ne mutlu Türküm” demeye devam ediyorlar..

Daniþ Bey ve tüm þehitlerimiz
Büyük bir onurla onlarý yanlarýna bekliyorlar…

Be hey aptallar !...
Aklýnýzý baþýnýza alýn artýk.
Bu millet ölür mü hiç ?
Bu vatan bölünür mü hiç ?
Görün bu gerçeði,
Kabullenin
Ve uyanýn,
Olmayacak hayallere dalmayýn !...

Dr. Sadýk Özen
14 Ekim 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: