Sivas ilinin, küçük bir köyünde Bir çocuk doðdu. Adý Veysel soyadý Þatýroðlu’ydu, Köyünün adýný dünyaya duyurdu.
Cehalete kurban verdi iki gözünü, Feleðe vermedi , güzel özünü. Her zaman dik durmayý bildi Hayata karþý.
Ne mektep görmüþtü, Ne de medrese, Ustalýkta rehperdi Çalýp söyleyen herkese.
Güneþi görmüyordu, Ama gönül gözü açýktý, Acýmasýz hayata Azmiyle karþý çýtý.
Sazý hem dostuydu , Hem de sýrdaþý, Onunla dertleþir Onunla söyleþirdi ustasý Söylediði sözlerdeki Mana derinliðine Þaþýrýp kalýrdý, Edebiyat dünyasý.
Ýki can dostu vardý onun Biri dut dalý sazý, Biri kara topraktý. Gün geldi dostunun Koynuna yattý. Ýnan ki ana kucaðýndan Daha sýcaktý Ondan gelmiþti Onunla harman olacaktý.
Güler Elmalý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Minos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.