Klavyeye her bastýðýmda, Seni yazardým tuþlarýyla Ve her defasýnda Dokunmak isterdim yüreðine Sonra bir þarký söylerdim gýyabýnda kulaklarýna Alýrdým resmini karþýma Derin derin bakardým gözlerine Öpücükler kondururdum yanaklarýna…
Uzaklarým yakýn olurdu hep sen olurdun yanýmda Dilime bir þarký düþerdi her defasýnda Seni uzaktan sevmek aþklarýn en güzeli diye Ama yakýnlaþmýyordu uzaklar, yetersiz kalýyordu þarkýlar Ve ben bu þarkýyý her mýrýldandýðým da Baþlýyordu sol yanýmda hiç dinmeyecek sancýlar…
Ben yenilmez , ben militan ruhlu adamdým Ve pes ettim artýk Býraktým yelkenli mi okyanusun tam ortasýnda Delice esen rüzgarlara teslim ettim yelkenlerini Derman kalmadý yüreðimde yordu beni sular Ben bu iþte yoðum artýk Alýn beni koynunuza dalgalar…
(Deniz yaman , dünya yalan ben artýk buralarda durmam...) Kazým Doðan 14.10.2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.