Babam Muhip Erdener SOYDAN 20 Ekim 1943- 15 Ekim 1986
Gözlerim duvardaki resme takýldý, Alnýnda derin çizgiler, yorgun, cefakâr, Saçlarýnda tel tel beyaz karlar, Bizlere söyleyemediði bir derdi var.
Resim konuþur mu demeyin, konuþur! Dinlemesini bilene neler neler anlatýr, Kudretim olsaydý zamaný geriye alýr, Güldürürdüm o resmi.
Çileyle yoðrulan babam, yine aklýma düþtü, ‘Yine’ si fazla oldu, hiç aklýmdan çýkmadý ki, Saymadým kaç yýl oldu gidip de dönmeyeli, Bekliyorum sevinçle, þimdi, hemen gelecek! Hangi baba ölmüþ ki, benim babam mý ölecek!
Çocukluðumu hatýrladým gözlerim doldu, Sevincim bir anda kayboldu, gül yüzüm soldu, Babam tutardý mini mini ellerimden, Öperdi, severdi, koklardý, Gözlerimin içi gülerdi, dünyalar benimdi, Ellerimin sýcaklýðý ondan bana yadigâr, Yüreðimde bu yüzden hep sevgi var.
Caným babamýn öðütleri aklýmda çakýlý, Ondan aldým bilgiyi, akýlý, Temelim bu yüzden saðlam, Hamurunda, mayasýnda onun izleri var.
Cennet olmasaydý yaþar mýydým sanýyorsunuz? Babama kavuþmak için günleri sayýyorum, Caným saðdýr, sað olmasýna da, Ýçimde ne fýrtýnalar kopuyor, bilmiyorsunuz.
Günler aylarý kovaladý, çok yýllar geçti, Dönüp baktýkça maziye, ciðerimi söküp geçti, Fýrýndan yeni çýkmýþ ekmek nasýl olursa, Bendeki deðeri de hiç eksilmeyecek.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 15 Ekim 2013- Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.