İçimize Sığmayan Bir Sonsuzluk Var Sanki

sarý ovalarda gülümsüyor kýr çiçekleri
rüzgarýn büyülediði bir sessizliðin uyanýþýnda
kumlarýn uzayan kervaný azalýyor
içimize sýðmayan bir sonsuzluk var sanki

bu enkazý yeniden onaracak umutlarýmýz olmalý
eski mezarlarýmýzý yeniden
ya da karanlýklar içinde kalabiliriz
sýnamadýkça çürüyen kalbimizi

üþümekdir biraz güneþi sevmek
kuþlarýn kardeþliðinden geçip
yeni baharlar bulmak
ve inanmak her þeye
topraða karýþana dek gövdemiz

suskunluðumuzun içinde yaþatmadýk mý
en derin hayallerimizi
kaybettiðimiz de oldu
bulup bulup sevindiðimiz de

serin dað nehirlerinin akma telaþý
kutsanmýþ bir yazgýnýn en içten hali
benziyoruz ya bir birimize
orman aðaçlarý saçlarý ýslak

deðiþen ve deðiþtiren bütün karanlýklar adýna
son kez sorulduðunda bize yaþamak
sevgisini baðýþlayacak gökyüzü
sevmek ve paylaþmak adýna sonsuzluðu.









Sosyal Medyada Paylaşın: