Gece karanlýðýna sis düþtü birden bire Sarhoþlar kör ýþýkta yollarýný arýyor Pervaneler lambaya üþüþtü birden bire Ölüm çaresizlerin yüzlerini tarýyor
Bir yýldýz kayýverdi ýþýðýný saçarak Ay secdeye kapandý yere vurdukça ýþýk Yangýlar içindeki kollarýný açarak Yalnýzlýk dergâhýnda çile doldurur âþýk
Uzaktan bakar gözler kirpikler taze nemli Bir kadýn ki ruhumu gözü görmeden izler Her nefes beden için öylesine önemli Bir rüzgâr ki onunla dalgalanýr denizler
Ýki tarafý keskin bir hançer gibi hasret Sana vurgun yüreði çizgi çizgi kanattým Beni candan ayýran vahþi bir devsin gurbet Sol yanýmda ki devi rüzgârlarýna attým
Dinmez hasret çýðlýðý, sevdanýn sesidir bu Dökülür kelimeler duygularýn tasýndan Dinmez! Gurbet daðýnýn yakan nefesidir bu Dermaný esirgemez biçare hastasýndan
Varlýðýnla can bulur dilden dökülen sözün Þiir þiir iþlenip örüldü bu güzellik Bulutsuz gözlerimde ay gibi parlar yüzün Bir tek gönül gözüyle görüldü bu güzellik
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.