Çok eskiden beri tanýrým beni... Az sonra ne yapacaðýmý bilirim... Ya da ben öyle sanýyormuþum... Bunca yýldýr tanýdýðýmý sandýðým ben Ne çok deðiþmiþim, bilmeden...
Ne çok korkularým varmýþ Ne çok cesaretlerim Aynada yüzüme bakan bu kadýn Kim...? Ben miyim?
Bunca yýlýn ardýndan kendimle yüzleþince Benim bana ne verdiðim, benim benden ne aldýðým Koskocaman bir muamma... Ya sandýðým kadar iyi tanýmamýþým beni... Ya çok iyi gizlenmiþim kendimden...
Þimdi içinden çýkamadýðým bu yüzleþme hali Milenyum insanýna özgü bir akým mý?
Ne þarkýlar eski tadý veriyor bana... Ne þiirler... Öyle çok baþkalaþmýþým... Mutasyon mu geçiriyorum...? Kendi kabuðumu yýrtýp, Kendimi doðurmanýn sancýlarý mý bunlar...?
Ah annemin koynu Bu aralar en çok ihtiyacým olan Kendimi emanet edebileceðim En güvenli yer... Anne, sakla beni... Kendimi kendimde bulana kadar...
Sibel Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.