Seni sevmek sevdiðim, varlýk içinde yokluk Okyanusta bir damla suya muhtaç kalmaktý. Seni sevmek sevdiðim, ay ýþýðýndan soluk Bir umut yeþerterek, ömürden gün çalmaktý.
Dermanýmý sunmaya, dilde hâl mi býraktýn? Hayata tutunmaya, kuru dal mý býraktýn? Menzîli uzaklarda kýrýk sal mý býraktýn? Þimdi hangi sebepten güç alýp çaðlayayým?
Bir gün sen;
’Ayrýlalým’ dedin ya, ’hatýralarý yakýp Küllerini umutsuz aþýklara verelim. Yazdýðýn son þiirin mýsralarýna akýp Ýmzasýnda, bu aþkýn bekâsýna erelim’
Sen! Korkusuz sevdalý(!) Sen! Miðfersiz kahraman(!) Bu beylik cesaretin, soyunda da böyle mi? Bugününden korktuðun aþkýn, öldüðün zaman Bedeninden sýyrýlýp, yaþayacak öyle mi?
Þimdi bu sözden sonra, hangi harfe sýðýnýp Hangi devrik cümlenin dizinde aðlayayým? Þimdi bu sözden sonra, nasýl sana inanýp Hangi masalý, mutlu bir sona baðlayayým?
Þimdi yapmam gereken;
Biriken harflerimi kapýna tükürüp de Dilimi mühürleyip, seni terk ediyorum. Gün görmemiþ düþümü, ardým sýra sürüp de Bu sevdanýn yasýný, sana zerk ediyorum.
Betül Yüksel Ataþehir / Ekim.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
bbetül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.