bu yakut perde ve bu kör karanlýk... üþüyor gözlerim gözlerinin yeþilinde.
bir bayram ki þenliði nemli kuytulardýr...
çok severdin öðleden sonralarýný bilirim sükûnetindeki uçurumlarý tutun gözyaþlarýma ve gitme...
ne yaparýz biz? ben ve öðleden sonralarýn sensiz...
gözlerinin hevesi aðlamaksa gel aðla omuzumda göz yaþýnýn bir damlasý gitmesin boþa...
sen gel, gizlen bir bana... hem karþýlýksýz gizlemedin mi beni yýllarca ruhunun kuytularýnda.? az mý aðladým avuçlarýnda? az mý direk oldun bana..? yiðitçe taþýmadýn mý beni yanýnda? ve.. Erkekçe seviþmedin mi? içimdeki solgun kadýn öpüþlerinle dirilmedi mi erken doðan sabahlarda...
sevdalým..adamým.. hep senindi bu gönül tenim oynamadý asla yabana aklým kaymadý harama.
aðlamadý mý ömrüm günlerce gölgen düþüyor diye topraða..
þimdi bu gözü kör karanlýkta beni ve öðleden sonralarýný emanet edip kim bilir hangi ayrýlýk þarkýsýna alýp gideceksin avuçlarýný...
öyle mi? ...
Seher Duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
seher duman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.