Hey çocuk! Madem çýkmýþsýn erik dalýna Bana da iki "can" atsana! Uzanamýyorum artýk eskisi gibi Ne kuþa ne yapraða. Senin kollarýnda kelebek kanatlar, Benimkilere sanki taþ basmýþlar...
Sen poþetini doldurmuþsun týka basa, Ben koynumu doldururdum çocukluðumda. Alay ederdi arkadaþlarým... "Gýt gýt gýdakkk" deyip "Tavuk! Tavuk!" derlerdi. Bende "Yumurtam sýcak’" deyip (Can) býrakýrdým avuçlarýna. Hepimizde bir neþe, pür neþe... Koþarken dökerdim hepsini yere.
Þöyle bir silerdik Hem yene, hem dize... Gedik diþlerimizle çekiþtirir, Akýta akýta akþamý ederdik.
Öyle temizdi ki o zamanlar; Aðaçlar Sokaklar Ve de insanlar... Yýkamaya ne gerek var!
Yazan: MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.