Kederleri Kokuşmuş Binlerce Eski

verecek bir karþýlýk arýyordum
göðü uyutmalýyým size gelmeden
bilmiyorum
farkýnda mý bulutlar konuþtuðumuzun
pencereler kuyuya benziyor
neredeyim
siz nerede

kelimelerin bulvarýnda bizi iþiten olmadý
kalsaydýk birbirimize
hem gözlerinizi yeni tanýdým
efkar çukurunun gizemli öpücüðü
kavuþuyordu sesinize

kaldýrýmlar kalktý yollar tükendi
kanatlanarak geçiyorum uçurumlardan
arzular ve yeni gülüþmeler
baharý sýzdýrýyor aðzýndan
eðer aðlarsam
koyunu meleyen karga bulutu gökyüzünde
yaðmurlar kýskanacak aþkýmýzý

sadece bakýyorduk siyah bir düþün penceresinden
yoklukla sývanmýþ bir anlatýmýn çaresizliðini
duymasaydým yüreðinizde
öylesine açýlmýþ sayfalarýn homurdanmasýna yenik düþüp
bu deðil
bu deðil
bu da deðil
rüzgar konuþuyor hadi uyu
uykusuna kanacaktým düþen hayallerimin

batan gün ýþýðý olsa inanýrdým
ya da avazýmý susturan gün ortasý
öyle deðil
öyle deðil sevgilim
kanýmý buruþturan kainatýn sancýsý
kabul ediyor kalbimin son dileðini

sana dokunduðumda anlayacaksýn
güneþin dünyaya sevgisini
kederleri kokuþmuþ binlerce eski
tavanýndan dökülürken aydýnlýklarýn
küçük yaðmur aðzýmla
sana ýslanacaðým.


Sosyal Medyada Paylaşın: