Bekleyiş

Ömrümün yolcusunu gelmeyecek sanýrken,
Umutla umutsuzluk birbiriyle yarýþtý.
Cismini bilmesemde, yüreðimle tanýrken,
Tahammülsüz bekleyiþ, sabrým ile yarýþtý.

Tarih tevafuk etti, geldi gönül çarþýma,
Depremleri yaþadým o çýkýnca karþýma,
Her yanýmý kapladý, mekân kurdu arþýma,
Vücudumun kimyasý, kimyasýna karýþtý.

Önce biraz tereddüt, arkasýndan þaþkýnlýk,
Her þey yolunca gitti, gerekmedi taþkýnlýk,
Dediki bana o “Gönlüm senin aþkýnlýk”
Ýçimdeki tezatlar, birbiriyle barýþtý.

Dem bu demdir dem bu dem, gitti zaman mefhumu,
Beni benden aldý yâr, oldum onun meftunu,
Bir sevdaya çattým ki, kýskandýrýr mecnunu,
Her duyduðum efsane, hakikatle sarþtý.

Her varýmdan müflistim, kapanmýþtý pazarým,
Fani olan her þeye kalmamýþtý nazarým,
Yaþayan bir ölüydüm, bedenimdi mezarým,
Aþk güneþi doðunca, duran kalbim çalýþtý.

Olup biten ne varsa almýyor insan aklý,
Gerçekler bir olsada, herkes zannýnca haklý,
Sýrrýmýzý bilen yok, ne varsa bizde saklý,
Zarfýmýzýn pullarý, aþk mührüyle yapýþtý.

“Men arafe nefse HU, Fakat arefe Rabbe”
Allah’a Allahlýktýr, bize kulluktur rütbe,
Ýlahi mabedimdir, Beyt-i Celili kubbe,
Yaralýnýn sýzýsý, yâr göðsünde yatýþtý.

11.10.2013...Mustafa Yaralý



Sosyal Medyada Paylaşın: