Huzur istedim daha fazla, Para denilen kaðýt parçasýnýn yerine. Bir yere kadar iyiydi fakat... Olmayýnca yanýmdakiler döndüler deliye.
Tabi ne diye, Gerek duysunlar ki cebi boþken bile... Gülümsemekten vazgeçmeyen bi deliye.
Dedim hadi çalýþayým bikaç iþ ufak tefek, Bu seferde günün menüsü biraz çorba ve biraz yemek, Niye? Çünkü beðenilmez verdiðin emek, Onlarýn cebine parayý koyup bi an önce emeklemen gerek...
Günümüz dünyasý bu. Ezer karakterin saðlamsa... Sonuna kadar kullanýrlar hatta ölürsün bile, Ses çýkarmayan bi saðmalsan.
O yüzden bir an önce aydýnlan yoksa ümidi kesip, Budayý çaðýracaklar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
philip brown Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.