Yankýlanýr uzaktan tülü kekliðin sesi,
Yürekleri derde kor, güzellerin nefesi!
Ferah tut ki gönlünü, edem bülbül kafesi,
Yanaklarda yok mudur bir busemin hissesi?
Bu ne zarafet böyle, Mevla kulunu kayýr,
Hiç insaf yok mu sende, yanarým cayýr cayýr.
Oturmuþsun kapýda, evinin önü bayýr,
O kiraz dudaklardan bari payýmý ayýr.
Yaylanýn pýnarlarý, içtikçe alýr harý,
Gölgesi için sever sevdalýlar çýnarý.
Kaç gündür göremedim, bu yüzden benzim sarý,
Sinende bir yer ayýr, behey ömrümün varý.
Benim gönlüm kelebek, sende gülünü taný,
Eðer bana gelirsen, Eyüp alýr gadaný.
Ýki gönül bir olur, tüter aþkýn dumaný,
Caným yoluna kurban, bilmez misin âmâný.
Eyüp Þahan
Ankara 14.2.1994
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.