Bir garipdi metrûk dünyâya dargýn
Boþlamýþ fireni diz üzerine
Omuzlarý çökük ki yorgun argýn
Hasretmiþ sadece ecel terine
.
Sordum bu hâlin ne þöyle bir baktý
Gündüz ortasýna siyah þeb aktý
Pýrýldaktý lâkin kopuk zambaktý
Uzun uzun daldý, birilerine
.
Uzaklardan býkmýþ artýk usanmýþ
Yaþamak mý ! ölüm korkusu sanmýþ
Serap iken yâri; tek mahsus anmýþ
Kalemi kin kusmuþ hep kaderine
Feryâda rastlamýþ tam baþucunda
Duâlara düþman, tövbe suçunda
Kundaklýyken daha yâr avucunda
Kalemlenmiþ bir bir ak defterine
.
Bu bahislerdeydi içi çekerek
Kalp buketi dertli; gül, çiçek erek
Geçerken günleri bir hiç ekerek
Çamur çöker olmuþ gecelerine
.
Yoksul seni böyle býrakacaðým
Affaným aþým yok boþ kap kacaðým
Aynen gibi aþk’a; halktan kaçaðým
Yemin olsun seher ve tan yerine
Bulup diyeceðim gönül erine
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.