MASUMDU

Çöktü karanlýk sokaklara.
Kara oyunlu kuytulara.
Sokak lambalarý hükümsüz,
Tipi sis katýyor her yana.

Baþý, ayaklarý çýrçýplak,
Bulmuþ kendine bir sýðýnak.
Nefesi sýzlanmada tir tir,
Kurtarýlamazsa donacak.

Bir çöp bidonu kýyýsýnda
Bakýldýðýnda on yaþýnda.
Dizlerini karnýna çekmiþ,
Sancýsý zifiri incitmiþ.

Nedendi bu amansýz dayak,
Masumu evden kaçýracak?
Annenin cüssesi siperdi,
Çýldýrmýþ öfkeyle deþildi.

Amansýzca tepiþirlerken
Can, kaçýverdi hýçkýrýrken.
Koþtu, nereye hiç bilmeden
Karar verme yaþý gelmeden.

Saatlerce aðladý durdu.
Ýniltiyi bir çocuk duydu.
Usulca sokuldu yanýna.
Sordu mosmor yüzünü ona.

Duyduðu tipiyi kararttý.
Gök öfkelendi þimþek çaktý.
Öyküsünü o da anlattý.
Bükük boynu yeri çatlattý.

Sýrdaþýmsýn uzat elini.
Gidelim arkadaþým haydi.
Hiç ara vermeden çýðýrsak,
Fark etmez kimse halimizi!

Ayþe Yarman Öztekin
’Sevgi Kuytuda’ 2012










Sosyal Medyada Paylaşın: