En nihayet anladım, yok çaresi nafile, umut olsa bile… Mustafa Cilasun
En nihayet anladım, yok çaresi nafile, umut olsa bile…
Olsun Çok görme Bu hali Ýçinde yaþanan Hissiyat vaktini Kim bilirdi, Nasýl deðerlendirildi Demek ki tevafuk Olacak hakikatti Ruhi yakýnlýk ve Farkýndalýk cezbetti
Ýnsan Bazen Ýçinde bulunduðu Baðnazlýðýn Girdabýnda olduðu Nefes almak için Umutlandýðý Gönlünü açmak Adýna bakýndýðý Samimi ve alatif Bir nefesi diliyor
Yýllardýr Var olan ve artýk Yoran ne varsa Kalan nefesin vaktinde Huzur istiyor Her insan Farklý düþünebilir, Bu biliniyor Lakin hissetmek, Kalbi hassasiyetle Kal etmek Nazarý bile o nispetle Hasrederek gülmek bekleniyor
Belki Yaþlýlýðýmýn verdiði Bir vehimdir sözlerim Siz benim düþüncelerime Raðbet etmeyin Bir divane kendine göre Konuþuyor deyin Ýçinizde ne kadar Ukde varsa gizlemeyin Sizi sizden alan her ne Duyguysa hak verin Sevmek ve sevdalanmak Yaþanýr ancak bunu hak edin
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.