ZOR GÜNLER
Yýldýzlarýn yutan gece, þavký soðuk ayýn
Yaðmur yaðar vurur cama, hiç tadý yok çayýn
Yalnýzlýðýn deminde ki demleniyor ruhun
Solgun yüzünde izleri var gibi güruhun
Ýçinde ince bir sýzý, sol yaný aðrýyor
Yaprak döker bahar kýþa sanki çaðýrýyor
Yorgun ruhun alazlarý sönmedi yangýlar
Suskun zamanda sorgu büyür ne yanýlgýlar
Durmaz bu çark döner de durur öðütür zaman
Dönsün býrak dokunma ve sokma çomak aman
Hep menfaat iliþkisi sorma ne trajik
Herþey yapay, duruþlarý sahte nasýl komik
Herkes dürüst namuslu benim diyerek gezer
Mazlum görürse sorma nasýl kafasýn ezer
Mal mülk yapar, faizde akýl, hele sor nasýl?
Eðlencesiz olur mu hayat, nerede fasýl?
Erken yaþýnda farkýna vardý, hayat oyun
Hep güldü geçti, gördü oyunlarý! Siz doyun
Hiç durmadan çalýþtý, alýn teri kutsalý
Çocukluðunda kaldý hayalleri, masalý
Baþ dikti, dilse sivri, aman dediler zarar
Hep doðruluktu düstüru, dur dediler karar
Dostluk deyip sarýldý, kýrýldý bütün dalý
Yalnýzdý zor gününde bozulmadý morali
Yaðmursa durmuyor, gece bitmeyecek gibi
Bir tur atar evin içi boþ ve çayýn dibi
Erken vakit ki uyku için kitabýn alýr
Dalgýn bakar kitabý atar ne de daralýr
Zaplar kanal da ayný uyutma hemen kapat
Akreple yelkovan duruyor, yürümez saat
Yastýkla küstü uyku, güneþ doðacak hadi
Elbette günle canlanacak görünen vadi
Mef ’û lü / fâ i lâ tü / me fâ i lü / fâ i lün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.