Sönmeyen yangının Türküsü

Deli çaðlarýmdý,
gönlüme düþtüðünde o dava.
Büyüyen bir yangýndý
umut kokuyordu hava.

Sebepsiz ve hoyrat deðildi,
bu kavga bilakis yürekli,bilekli
ve ( dilekliydi yaradandan )

Karýncalanýrken yüreðim,
sert bir rüzgar çarpar alnýma
býrakamam kavgamý uðrayamam yanýna,
Çakallar düzde çýrpýnýrlar
vataný bölmeye
az çekileyim desen gölgeye,
gelirler kanýný emmeye..

Elbet severiz ama sevilecek vaktimiz yoktur.
Vatandan gayrýsýna dokunamayýz,
çiçek çiçek gezip öz alamayýz
dikenlerledir bizim iþimiz.
Hayallerimizle avuçlarýz
batsa da yüreðimize en keskin yanlarý.

Ýncinmeyiz kanayan her vurgundan,
canýmý yakan dikenlerin sulanmasýdýr
umursamazca namludaki kurþunu,
çoðu zaman-düþünmem-yolun sonunu,
Çünkü görünmezdir
boyanmýþtýr karaya gözlerim.

Ve anlayan olmaz beni derindir sözlerim
mana yükleyebilen anlar Hýzýr ile Musaya.
Can cananla canlanýr
iþitince dediðini duygularým
kirlenir ama yontmuþumdur
zevklerimi her vurduðunda hançeri,
körelir gözlerine baktýkça bilenir bilenir de gelir..
aCc






Sosyal Medyada Paylaşın: