YAPRAKLARA VEDA

YAPRAKLARA VEDA

Ýçimiz soðuyor bugün.
Üþüyoruz. Camlarýmýz buharlanýyor.
Döngü emrini iþliyor.
Bulutlar sanki bir ayrýlýþýn matemindeler.
Bir eylül günü bugün.
Pencereden dýþarý oturmuþ bir hüzün.
Aðaçlar yapraklarýna veda ediyor.

Sadece onlar deðil ayrýlan.
Her bu mevsim ömrümüzden ömür ayrýlýyor.
Sadece yapraklar deðil sararan.
Bizimde rengimiz soluyor.
Yaþýyoruz hayata tutunarak
Yok yok yaþamýyoruz da aslýnda .
Yaþadýðýmýz her gün biraz daha ölüyoruz.

Biraz hüzün kaplýyor yüzümüzü.
Kederleniyoruz. Gözlerimiz doluyor.
Sonbahar alýyor gönlümüzü, gözümüzü, yüzümüzü.
içimiz bir özlemle doluyor.
Bizimde yüzümüz soluyor.
Biz bir yaþýmýzdan ayrýlýyoruz.
Aðaçlar yapraklarýna veda ediyor.


Ahmet UYSAL


Sosyal Medyada Paylaşın: