hava duruldu sen geldin içim açýldý ne güzel bir mavi ne güzel elbiselerin ve kurdelelerin kýrmýzýsýnda dudaklarýn öpüþsek hiç göðe bakmadan
sanki biraz sarhoþsun ve beyaz konuþursak saydam bir tuvale düþeceðiz sudan sebepler ve iyilik yaparcasýna senin içine bakmama izin vereceksin paylaþmak adýna ne kadar da mutlu oluyor gölgelerimiz
hemen pes etme dur biraz dur dur ve kanayan renklerimizden geçelim hayýr o ev deðil þu bahçede dönen uyusam ve uyansam sana bir þeyler söylesem aðzýnda gündüz esintisi hasret karanfilli aðzýnla beni beklesen
olaný unutup yeni bir güne seni seviyorum de maþalarý gerilsin perdelerin pencereleri dökülsün yalnýz atan kalbinin ve kanýtlasýn kendini aþk ben varým diye
bu sonsuz ufuklarýn azalan kuyusunda bedenimizden geçen trenler gibi son defa baharýn akan duygusu olsak iþiten rüyaylarýmýzda camlarýný kýrardýk ovalarýn sesi kalýrdý dudaklarýmýzdaki kýrýklarýn ve yalvaran ne olur hadi öp beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.