Nefes nefese gelirdi hep kötü haberler, týpký günlük güneþlik gülmevsimlerinden hemen sonra yaðan kar gibi... . Ýhtilaller nefes nefese... cinayetler alelacele, sipariþler ecele... . Ölüm haberlerini okuyan haberci, gamzeli yazýlarý bezenen gazeteci, hepsi nefes nefese, ’Acý haber tez duyulur’ mutluluðun talibi daha çoktu oysa, korkudanmýdýr bilinmez, daha çok iz býrakýyor acýlar, . Kýþ kara, yaz gri bir sayfa açar naçarý kesiðe, soðuk daha mý fazla üþütür fakiri, yoksa yokluk mu üþüyen, bir kaç parça urba, delik cebinde düþmeye amade metelik, . Fýrtýna sonrasý açan umut daha kavi, ruhundan gayrýsý çýplak kalmýþ beden, hep nefes nefese mi yaþamak zorunda üþüyenler, ’Umut fakirin ekmeði’ zenginin çerezi, . Gece daha bir karanlýk, gündüzleri kapalý gökyüzü, gülerken gamzeler daha bir belirgin, perdeler yorgun giz yüzü, gölgeli bakar gözler, acýnýn dili olsa allame-i cihan olurdu, yokluðun hanesinde, . Kabul olan duaya sýðýnýrdý naçar anlarýnda, ruhunu doyuran dingin bir su aziz, çekip çýkarýrdý dip yapmýþ denizlerden, damla damla tokluk kaplardý bedenini, . Acýyý doya doya, sindirirken tüm hücrelerine, yavaþ yavaþ geçerdi boðazýndan lokmalar, nedense; Nefes nefese geçerdi, hep yanýndan umutlar, . En çook duasý mý,bedduasý mý desem. ’Kör olsun yokluk senin gözün’dü...
yunus ça(Maverayailkyolcu) yunus beypýnar./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.