Adı her saatime çivileniyor
Adý her saatime çivileniyor
Adý gül o kadýnýn
Adý her saatime çivileniyor
Çivilensin
Adý her saatime çivileniyor
Bu þehirde öldüðümü görürsünüz birgün
Bu þehirden gidemem
Bu þehirde gördüm güneþi
O kadýna borçluyum içimin aydýnlýðýný çünkü
Huzur o güneþin ýþýðýnda...
Aklý varsa bu þehirden gitmez güneþ bile
Bu þehirde gördü yýldýz kadýný tek
Bu þehirde öksüz kalýr onun anýlarý
Kokusu var bu öksüz þehirde hala
O gitti
Bir gün geçmezsem evlerinin önünden ateþlerde yanardý...
Ýðne batsa eline caný yansa caným yanardý...
O günler,o rüya yok artýk bu þehirde
O gitti þehir bana darýldý
O kadýna borçluyum içimin aydýnlýðýný
Huzur o güneþin ýþýðý...
Bu gün yine bekledim yine o kadýný
O kadýn güneþ miydi
Buseler kondurdum güneþ yanaklarýna
O gelmedi
Yüzünde yýldýzlar mý vardý o kadýnýn
Buseler kondurdum yýldýz yanaklarýna
O gelmedi
Bu gelmeyiþler atlý bir savaþçý mýydý
Yine yaram kanadý
Kýlýç darbesi kýlýç darbesi üstüne
Bir savaþ
Güneþ kadýnýn mavi göklerine hasretimden
Yanar dað olduðum günden beri
Güneþ ve ay bana aþkýn ateþ olduðunu söyler
Soruyorum güneþe yýldýza
Ahirete mi kalýyor bir vuslat.
Bekliyorum
Dönmüyor
Güneþleri alýp gitmiþti
Yýllar önce
Altmýþýncý doðum günümde yine beklemiþtim böyle
Aynasýndan yansýyan ýþýk bile yok
O eski evin önünde
O eski evin önündeyim
Çölde kum tanesi...
Adýný yýldýz kadýn koydum o kadýnýn
Rüyalarýmda cenneti o kadýnýn
Adýnýn tarlalarýndayým
Adýmý koyun "köstebek"
Ne zaman vuslat
Dönse o "yýldýz kadýn"
Veya durdurun zamaný
Mezara yaklaþtýkça
Ýki kat daha arttý gamým
Mezara yaklaþtýkça
"Adý" her saatime çivileniyor
Mezara yaklaþtýkça
Ey þehir ,ey Ýstanbul sarhoþsun ve yaralarýma ilgisiz
Kýrk yýl önce olduðu gibi karþýsýn bu yetim aþka
Mezara yaklaþtýkça
Her gün bir adým daha yaklaþýyorum ünlemsiz mezara Ýstanbul
Ne zaman dönecek o "yýldýz kadýn"...
O yitik yýldýz
Mavi yaðmurlu bir günde tanýþmýþtým onunla
Bir kýrk yýl sonra yine Ýstanbuldayým
Yaðmurun altýnda durmuþum þimdi
Gözlerim adýný yazýyor bismillah deyip her harfinde
Yere düþen taze suya
Her gün onu tanýdýðým günden beridir
Dönse o "yýldýz kadýn" diyorum
Güneþle yýldýzlarla birlikte
Gün battý ben bekliyorum
Yýldýzlar silindi tek tek
Ben yine de bekliyorum
Sokak kovalýyor
Gece kovalýyor beni
Bulut aðlamaktan yoruldu gökte
Ýstanbul uyudu çocuk gibi þimdi
Saat gecenin ikisi olmuþ
Yelkovanýn bile boynu eðri þimdi
Aðlýyorum kýrk yýl önce olduðu gibi bereketi bol bulut gibi bu karanlýk sokakta
Çivi gibi düþüyor göz yaþlarý þu eðri zamanýn...
O gün en mavi doðum günü olur
Gök mavi olur
Gece aydýnlýk
Dönse o "yýldýz kadýn"
Güneþ doðar ihtiyar dünyaya
Gece karardýkça kararýyor
Sessizlik delirdikçe deliriyor
Gecenin deli karanlýðýna "adýný" haykýrasým geliyor
Kýrk yýl önce haykýrdýðým gibi
Küllenmeyecek bir aþk bu
Gitmeyecek hiçbir zaman yetim sesim ona
Ah ahirete kalýyor bir vuslat
En çok aðlayan güneþ deðil benim
Gözü kör edin görevini yapmýþtýr
Kalbi çýkarýn yerinden görevini yapmýþtýr
Feda olmuþ uðrunda kýrk küsür yýlým
Alkýþlansýn
Mecnuna denk sýnýfta okudum aþký...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.