UZUN GECE

Issýz,ýssýz bir sokak ortasý
Köþe baþlarýný tutmuþ ölü bedenler
Derdimi anlatmaya kalksam burayý
Bir ceset görmüþ gibi terk ederler.

Hiç bir acý tat vermez oldu artýk
Pas tutmuþ bu zehir zemberek demir
Hangi öfke, hangi keder,hangi fenalýk
Bu sert yüzeyden içeri girebilir.

Ne aþk,ne saplantý,ne de yoksunluk
Hepsi aþýnmýþ birer tekerlek yüzeyi
Bir canavar yüzü karsýmdaki durgunluk
Isýracakmýþ gibi açýyor diþlerini.

Aþaðýdan yukarýya týrmanan bir yol
Etraf hayli zifiri karanlýk
Hidayet sýrrýna erdiren sen ol
Sen ol! Kainattaki yegane ýþýk.

Geceden sabaha yol alan sergüzeþt
Bir hal kaldý ki dizde periþan
Yorgun ayaklar,tabanlar çilekeþ
Bastýðý toprakta bitmiyor niþan.

Ben gideyim yol gitsin ben gideyim yol gitsin
Adým adým ölçtüðüm kesiksiz çizgiler
Sýrtýmdan bembeyaz bir el iteklesin
Duysunlar düþ! sesimi çiftleþen itler.

Durdurun zamaný,mani olun güneþe
Yükseldikçe kayboluyor hatýralarým
Uzun bir zincir misali peþ peþe
Geceye dizilsin bomboþ adýmlarým
Sosyal Medyada Paylaşın: