Yorulmuþken yüreðim,
Dünyanýn bin bir türlü derdinden..
Yalnýzlýðým ve ben cebelleþirken,
Ne çok istedim aslýnda;
Kazanmaný yüreðimi..
Bir solukta çekip almaný beni,
Yalnýzlýðýn çenberinden..
Ne kadar ýssýzdým bir bilsen..
Ve ne kadar da kimsesiz..
Içimde büyüttüðüm hüzünlerim,
Yaðmurlarda ýslanan gözlerim vardý benim..
Kimseye söyleyemediðim sözlerim,
Geç kalmýþlýðýn telaþýný geçtiðim,
Yýllarým da oldu benim..
Unutmuþken bir çok hayali,
Bir kýpýrtý da olsa, hissedebilmiþken kalbim,
Yanýnda güven kokusu sarmýþken,benliðimi..
Ne çok sevesim geldi seni..
Utanýp çekinirken dilim,
Yüzüne bakamazken gözlerim..
Bir bilsen, neler anlatýyordu sana,
Bu hallerim..
Saçmaladýðým konuþmalar,
Ve dengesiz davranýþlar..
Kendime kýzdýðým hal ve tavýrlar,
Gizlice aklýmda yer ediþini
Sana belli etmemek için,
Kendimle savaþmam..
Birbilsen, ne cok sevesim vardý, seni..
Bir adýmlýk mesafe belki ama,
Aramýzda uçurumlar,
Kolay gibi gelsede sözler,
Zormuþ bazen iki kelime..
Cümle içinde kullanýlsada, mutluluk..
Hayata geçirmek hayli güç olsa gerek..
Kaç kez umudu anýmsar ki yürek..
Bir yabancýnýn yanýnda..
Ve nasýl da, tanýmak ister onu,
Çocuksu heyecanlarla..
Beklerken bir adým karþýdan,
Beklemekten yorulupta
Nasýl da, uzaklaþýr insan,
Farkýnda olmadan,
Bütün bu hissiyatlardan..
Teslim olur yanlýzlýðýna..
Buruk bir acý ile, kapatýr yine,
Yeniden kapýlarýný, sevdaya..
Sonra içten içe,
Derki gönül;
En derininden keder ile..
Oysa, ne çok sevesim vardý, seni..
" Yüreðe demlenen sevda tadýnda "..
Yazan: Gönül Cesli..