yalnizlik kor gibi yüregimde oyle sarmiþki bedenimi ruhumda tutsak gibiyim mesafeler acýtýyor canýmý geceler uykusuz ve soguk zemheride yaniyor agustosta üþüyorum ben seni oyle sevmiþimki daglar dar gelmiþ ovalar engin enginlerde gezer yuregim ne gökteyim nede yerde hem gökteyim hemde yerde rüzgarin önündeki yaprak gibiyim bir oyana bir buyana savruluyorum bir ucsuz denizlerde bir karli daglarda gönlüm sýgmýyor biryere ne daglara ne denizlere, bir fýrtýnaya kapilmiþ gemi gibi dalgalar arasinda boguþuyorum bilmem nereye varir sonum ama ben boyle mutluyum DURSUN DURUKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
DURSUN06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.