kýzýlý soyunan gül dikenlerinin bildiði ve sana söyliyemediðim içimi gezen serin yalnýzlýklarýmý anlatmak istedim size
kapýma yanaþtýðýnýzda ve yüz yüze konuþurken havadan sudan gözlerinin yangýnýna kapýlmýþ bir hancýydým sadece tasdik eden baþýmdan baþka bir de anlayan dudaklarým olurdu söylediklerini bir bilsen ne çok ne çok susardým seni
sonra kucak dolusu ayrýlýklar senin için sýradan bir kopuþ ken bu benim içimi ýsýran bir tufan kaplardý ardýný bulut mu desem yüzünün aydýnlýðý mý küskün öpüþürdüm içimin kadýnýyla
bir de böyle yaðmurun soðuk teni sarýlmak isterken bedenimize cesur çocuklarýn takýndýðý hovardalýkla ve kutsanmýþ iki aðýz gibi kalsak bir birimize geri çekilirdi bulutlar henüz olmadýk diye
kenar boylum kaçak düþüm bir tanem uzanýp þarkýlar söylüyorum sen varsýn diye hiç sevinir mi insan bu kadar uydurduklarýna katlanýr mý ucu bitap bir iþkenceye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.