AŞKIN FERMANI ÖLÜM

Her þey bir þeye tabi bir þey her þeyden ýrak
Yaþamak bazen tuzak, bilinmeyen bir yerde
Güneþe giden yolda, olmazmýþ derler durak
Gözler sabahý görür, bilmez ki neden, nerde

Sevda gümüþ saplý ok, saplanýnca kan çýkar
Ne bedende can kalýr, ne ruh yerinde durur
Gün olur yürek düþer, sevdiði candan býkar
Ýlkbaharýn göðsünde, güller açmadan kurur

Muhabbet iksirinden, içmeden aþk olur mu?
Olmaz diyene kanmam, olduðumdan bilirim
Engebeli yollardan, geçmeden aþk olur mu?
Daldan inen yapraðým, solduðumdan bilirim

Her gün perçinlenmiþken gönüller birbirine
Suya bir damla düþse, yangýn çýkar kül olur
Gerçek seven koymazmýþ, birbirinin yerine
Çöle bir çöp dikersen, sürgün verir gül olur

Dokunsan yangýn çýkar beden kavrulur inan
Kutuplarda buz yanar, güneþ üþür, ay donar
Yer kývrýlýr, gök çöker, daðlar savrulur inan
Akbabalar, Baykuþlar, gelir omzuna konar!

Aþk bu; ne beklenir ki, bir zerresi bin ölüm
Yaþayan bulur ancak, bu derdin dermanýný
Vuslat ölümden beter, zulüm içinde zulüm
Çýlgýn yürekler duyar, aþkýn son fermanýný

TEMEL ATA

Sosyal Medyada Paylaşın: