YAŞARKEN ÖLÜM

Ölmek olur mu hiç yaþarken?
Olurmuþ, ölümün en acýsýndan,
Dertler kol sarmýþtýr sýký sýkýya
Hüzünler kucak açmýþtýr etek dolusu,
Ýtelersin gitmez.. Kovalarsýn gitmez..
Ölüm,yaþarken bulmuþtur bir kere
Arsýzdýr, vurdumduymazdýr..
Anlamaz ahlarýndan, iç çekmelerinden,
Göz yaþlarýnla beslenircesine
Kanýna çöreklenmiþtir kazanmanýn zaferiyle
Gücün, kuvvetin tükenmiþtir,
Ýsyan etmek ister edemezsin
Korkarsýn ya allahtan..
Vardýr *her þerde bin hayýr* dersin
Çaresiz, kabuðuna çekilirsin.
Kendini bazen kaplumbaða yerine koyarsýn
Yavaþ adýmlarla, sonra hýzlanýr adýmlarýn,
Yaþarken ölmek kaderin olmuþtur artýk
Sokulursun ürkek ürkek,
Sýðýnmýþsýndýr , kabullenmiþsindir
Yine de þükredersin akan gözyaþlarýnla,
Talihine küsmekle kalýp
Yaþarken ölüme merhaba dersin.

Nurgül Soydan


Sosyal Medyada Paylaşın: