büyük yýldýz efsaneyi yaþýyordu sýcaktý uzun beyaz sütunlarýn üstünde ortaçað dönüyordu o ýþýksýz karanlýk ortaçað
büyük yýldýz kanýyordu cam kürede birikiyordu kan bir küre ki kýpkýzýl taþtan sudan havadan
evrene gözlerini açtýðýndan beri ilk kez yalvarýyordu büyük yýldýz yanýyordu uzun beyaz sütunlarýn üstünde yoktu çözümsüz karmaþýklýðý gürültüsü ile kulaklarý saðýr edici tanrý yoktu
zaman geçmiþe dönüyordu göz gözü görmüyordu alevden bembeyaz duvarlarý is kaplýyordu
büyük yýldýz susmuþtu bir yangýnýn bir intiharýn arkasýnda
acý yoktu
Kalbimin üzerindeki uður böceði için, kalbimden teþekkürlerimle . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimsecik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.