Dost düþman ayýrmadan, kimseyi kayýrmadan Gel konuþalým mertçe, her harfi masum olsun Saygý sevgi ölçüyse, bunu bir tarz yapalým Gelen gidene sorsun, giden de gelene.
Doðuþ bir baþlangýçsa ölüm de son deðildir Toprak canlýdýr unutma, ruh ölür sanma Beden çürürken dünyada, zaman ötesi hesap sorar Kýlý kýrk yarar kader, ince-ince kanýt sunar mutlak kadýya.
Tabiat ayýrmaz zengin fakir, sen görsen de hakir Kýsa sandýðýn çok uzundur, uzun sandýðýn kýsadýr Umutsuzluk köreltir, dost bilme; dostu kýrarsýn bilmeden Gülerken aðlayan varsa, aðlarken güldürür yaradan.
Gül güzeldir, her ele yakýþmaz; alan sevgi arar verende Çirkin sandýðýn kiþiye aþýk çýkar, yüceltir de yüceltir Gönül bu belli olmaz hedefi, güneþ parlarken yakar bazen Allah’ýn iþine karýþma, mutlak yargýya býrak olup-biteni . Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.