Bugün yapraklar ruhsuz, gökyüzü karanlýk
Hala uzayda olduðumuzdan emin olmak için
Bakabileceðimiz yýldýzlar bile
Gözükmüyor bulutlardan
Kasveti sýrtýmda taþýmaya baþladým sanki
Dizlerim çözülüyor artýk yürümekten
Nereye gidiyorum bilmiyorum
Belkide itiraf edemiyorum kendime
Çünkü içimdesin, duyarsýn
Duyarsan üzülürsün.
Sarhoþluk gibisin
Sen þiþenin sonu, bense yitik bir karaciðer
Hiç bir týbbi yardýmý kaldýracak durumda deðilim artýk
Düþüncelerim it dalaþýnda
Belki de arada duyduðum insan sesleri banadýr
Savaþ meydanýna düþen uçak gibiyim
Ýrtifa benciliyim
Düþüyorum
Karanlýk bir sonbahar günü,
Sen öldün ben üþüyorum.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.