NEREDE O YEMİNLER

Türk’üm, doðruyum dedik yalanlarý savurduk.
Çalýþkaným diyerek tembelliði yoðurduk.
Ýlke edinmiþ iken küçüðü korumayý..
Büyükleri sayarken hepten saygýsýz olduk.

Yurdu ve milleti de sevelim derken yerdik.
Düþmanlarýn eline kocaman bir koz verdik.
Özümüzü yitirdik gözümüzle aðladýk.
Haine pirim verip kolaylýklar saðladýk.

Ülkümüz yükselerek ileriye gitmekti.
Cehaleti ittirip kör kuyuya itmekti.
Türklüðe varlýðýmýz emanettir diyerek.
Büyüdük ve kök saldýk dal dal nane yiyerek.

Ey bu günlerimizi saðlayan Büyük Atam..
Açtýðýn yolda durduk býrakmaz adým atam.
Kurduðunuz ülküyü hepten anlamaz olduk.
Asýrlýk olamadan içten sararýp solduk...

Ne Mutlu Türk’üm diyene ay bizim yýldýz bizim.
Zalime diz çökersem tümden kýrýlsýn dizim.
Yýllar yýlý ant içtim yine aynýdýr sözüm.
Haine hiç doðrulmaz sevgiyle dolu özüm...


Emine Balý Oðuz


Sosyal Medyada Paylaşın: