Kuyruksuz Şiir

Aþký falakaya yatýrdýlar dün gece
etmeyin eylemeyin dedim dinleyen kim
gözü dönmüþ bu heriflerin
ne halden anlarlar
ne de aþkýn saçlarýndaki bitleri ayýklamaktan
ben derim ki
süpürün eski aþklarýnýzý
dökülsün Ýstanbul eteklerinizden
onlar derler aþýðýz dertliyiz kýrar dökeriz

aþkýn kafatasýný açýp
içine kurbaðalarý saldýlar dün gece
ne fýrýldak þarkýlar
ne kuyruðu kopmuþ þiir
hepsi bezgin
hepsi kendinden bihaber
bir izmarit çýraðý dudaklarým
ellerimin teri yüzümde yama
köpük köpük olmuþ aðzý daha dünkü yosmanýn
sýrrýna bir Ýstanbul hafiyesi ermiþ diyorlar

elleri kelepçeli bir Ýstanbul yatýyor göðüs kafesimde
meðer ben zaptetmesem koynuma girmeye niyetliymiþ kör olasý

anlamak yetmiyormuþ bir þehri
bir þehri anlamak için önce tutuklamak
sonra salývermek gerek
karýþmak için gerçeðine
barýþmak için ölüp ölüp dirildiðimiz meydanlarýyla

mamafih
her gece gök kubbenin altýnda bir þiir peydahlanýr
þafak vakti düþer kucaðýna þehrin
elleri Ýstanbul kokar, saçlarý aþk
gözleri sen gibi bakar, yanaklarý tomurcuk

bir nefes çekip þiirden karýþýrým damarlarýna gecenin
ardým sýra süzülür gýrnatadan dökülen sancýlar
ölemem bir baþýma
fiyakalý bir ölüm isterim
nafile sýzýntýlarla geçen ömrüme


Aslý Ardýç



Sosyal Medyada Paylaşın: