Masal Kuşları

inanmýyorsun þaka olduðuna acýmýn
yüzümün sana benzediði yalan
çocuklarýn nefesi kar kokar anne
masal kuþlarý öldüðü zaman

incinen aðaçlarýn karnýnda yaþar
yapraklarýn deðer saçlarýmý düðümleyen
nasýl geçer ýþýðýn yaralarý anne
inanmýyorsan yaþadýðýma eðer

kötülük ve korku ayný bedende yol alsa
baharýn mavisi sökülür kalbimizden
batýrsana ýþýðýný anne
anlatsana
geceyi süsleyen gözlerin olduðunu

düþünen baþýn mý taþýn ruhunda
rüzgar bahçelerine neden gömüyorlar yarýnlarýmýzý
bir kaç yaþýn gülümsemesi mi anne
bir kaç dalýn kurumasý mý

dökülürken içinizdeki sýcaklýða
yaðmur üþüyen ellerini ýsýtýyordu bulutlarýn
azalan çaresizliðim deðildi anne
göz yaþlarýmla çoðalýyordum.






Sosyal Medyada Paylaşın: