Sonuncu titandý
Ufuk çizgisi uzaðýndan seslenen ruhuma
Avuçlarýma akýtýyorken
Tutarsýz gözyaþlarýný þizofren sevgilim
Þimþekler çakan asasý ile kevgire çeviren avuçlarýmý
…
Kahkahasý gür!
.
.
.
Bilindik son yeniden
Yarý tanrý bedenim
Yine galip yarý insan ruhuma!
Aðlama sakýn demiþtim
Ve yapma da…
Yol ayrýmlarýna ölüm temalý yontular kaçýran
Ýllegal sevdalara zafiyetim
Lanet olasý kaderim benim!
Sevme sakýn da demiþtim…
Tam da þu an
Aðlýyorken belki de sen;
Tereddüt etmeden kýrýyorum
Beyaz bir güvercinin narin boynunu
Asýrlardýr
Sakallarýmdan gitmez bu iðrenç yapýþkan
Yudum yudum baðýmlandýðým bal þarabý
Kalem tutan üç parmaðýmda
Ýtaatkar gagadan damlamýþ
Masum
Üç damla güvercin kaný
Tam da tersi þu an
Aðlýyorken belki de ben;
Aztek þalýnýn davetkar dekoltesine eþlik
Þen kahkahalarýn ile
Kurban ediliþini izliyorsun
Marazlý tanrýlara
Zincire vurulmuþ zavallý ruhumun
Ýþkenceye köreltilmiþ tören býçaðý vahþetinde
Yarýlarak çýkartýlýp göðsümden
Ve dahi
Atýyorken üstelik hala
Ateþ karýncalarý gardiyanlý
O Günah fanusuna hapsedilmiþ kalbim
Acýyor!
(Yýldýray Kýzýltan)