Kim koydu adýmý, adam diye? Utanmadan özümden, Gizledim kimliðimi güya, Gövdemin ta içine.
Bakmýþým aynaya þehvetle, Görmeden doðru ile gerçeði. Gülerdim ki kýs kýs, Kaþýrken göbeðimi.
Yiðit sanýrdým kendimi, Tanýyana dek birilerini, Sevdim zannettiðim sevgililerimi, Hem sevip, hem gidenleri. Uzun olan saçlý, ben miþim meðer Sarkarken býyýklarým, sakalýmdan yukarý.
Verin geri erkekliðimi, anladým tamam Sizmiþsiniz, unvanýn gerçek sahibi. Unutmadan, kalsýn aramýzda lütfen, Adam bilsinler yine Tanýdýklar ile el âlem. Kemal Alkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
kemalat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.