Her Eylül’ün otuzunda, Bir kýrmýzý gül býrakýrým Burundan açýða giden akýntýya. Dikeni mutlaka elimi kanatýr, Mutlaka þerefe bir kadeh kaldýrýrým. Her Eylül’ün otuzunda, Kim olduðunu sorarlar bana, Saçlarýnýn rengini, Gözlerinin dilini, Ellerinin zarifliðini sorarlar. Onlar sorar da, diyemem onlara, Ölümünü kutladýðýmý... Anlamayacaklar, biliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.