Gençlik yýllarýmda Bir kavga sýrasýnda Þöyle bacak kalýnlýðýnda bir odunun Dikenli tellere týrmanýp Kaçmaya çalýþan Bir çocuðun sýrtýnda kýrýldýðýný gördüðümden bu yana Ýnsanýn nasýl dayanýklý Nasýl Ýnatçý Nasýl arsýz olduðunu anladým
Ýnsan Rol icabý da olsa ölürdü be Ölmedi Týrmandý telleri Elleri kan içinde Aþtý duvarý
Sonra da okkalý bir küfür salladý ... Sen gidersen yaþayamam diyordum ya Yalandý Biliyordum dayanabileceðimi Ýþe biraz romantizm katmak Biraz duygu sömürüsü Biraz daha geciktirmek gidiþini Biraz daha çalmak hayattan Hepsi bu ... Haa "Dikenler yýrtmadý mý ellerini Hasret tüketmedi mi Balyoz gibi inmedi mi beynine yokluðum" dersen Hepsi oldu
Ama dedim ya Çok dayanýklý insan Ýnatçý Arsýz
Sürünerek geçtim mayýn tarlalarýndan Týrmandým Týrnaklarýmla kanatarak düz duvarlarý Kah nefes alarak Kah çamur yutarak Aþtým bataklýklarý ... Sonra döndüm arkama Okkalý bir küfür savurdum Gelmiþine geçmiþine Gidiþine Geliþine Aþkýna Nefretine ... Bir gün Tütün basarken yaralarýma Aynada "Acýmadý ki" repliði çalýþtým Rolümün hakkýný verip Güldüm aðlanacak halime