Birlik
Birlik benzer yaðýz ata, þahlandýr ki ruhlar tüte,
Ýfadeler realite, izahata hazýrým ben.
Mevsim bozuk, rüzgâr asi, mýsralarým vicdan sesi,
Yaðmur bulut aþk ihlâsý, hece hece dizerim ben.
Ýftira, zân, þöhret paye, ahvâl neydi, neydi gâye,
Nifak ektik kin bahçeye, düþündükçe kýzarým ben.
Ölümsüzlük demek suçtu, ya radikâl veya uçtu(!)
Hesap baþka ve korkunçtu, zor oyunu bozarým ben.
Hava duman ortalýk sis, izân ithâl ruhlar hapis,
Ýsmen bizden zihnen deyyus, affediniz, bizârým ben.
Kürdü Türk’ü solu saðý, kime kurmuþ þeytan aðý,
Görünüz hâin tuzaðý, baðýþlamaz ezerim ben
Izdýrap yok mâya haram, zalim deðil zulme yaram,
Dimaðýndan bir tek gram yutanlara mezarým ben.
Genç ihtiyâr hilebazýn, din taciri ham yobazýn…
Söylüyorum bunu yazýn, softa demem üzerim ben.
Esen rüzgâr mor hisleri, bað bozduran bahisleri,
Baþ döndüren yeisleri, müþkülleri çözerim ben.
Türkistan’lý, Irak’lýyým, Çeçenya’da sarýklýyým,
Þeyh Þâmil’e meraklýyým, mârifetli gezerim ben.
Gökte kartal yerde hürüm, ben beynimden düþünürüm,
Yýpranýrým, aþýnýrým, hain kimdir sezerim ben.
Ýbrahim’i soyum aslen, gâh birinci Kýlýçaslan,
Malazgirt ben, ben Alparslan, gâh cengâver vezirim ben.
Gâh Kosova Niðbolu’yum, paramparça dopdoluyum.
Çeçen benim ben Dudayev, zor günlere hazýrým ben.
Ak mâziyi hâykýr hiddet, ben “devlet-i ebed müddet”,
Ah þahâdet, ah þahâdet, Preveze Hazar’ým ben.
Atatürk ben ben askerim, baðýmsýzlýk karakterim,
Karabekir Paþa derim, her devire nazýrým ben!
Al bayraðým, nurdan çelenk, gökyüzüne sâl rengârenk,
Korku sâlar mâhþere denk, mazlumlara Hýzýr’ým ben.
Bursa, Mekke, Açe Hatay, mihrap, kemer, kubbeyim say,
Kalp ve dudak, Hây Allâh Hây! Sâmimiyet huzurum ben.
Her yanýþý kül zannetme, tekâmül bu fâl zannetme,
Konuþan hâl, dil zannetme, muhâbbetle bezerim ben.
Ýniþ-çýkýþ, sesleniþ var, hikmet nerde, neye yarar,
Yapayalnýz birer birer, pes etmeden yazarým ben.
Emânetim yüce dinim, Mevlâna ben Yunus benim,
Ben Barbaros Hayrettin’im, Akdeniz’de yüzerim ben.
Evliyâya, erenlere, vuslât eli verenlere,
Feth-i Mübin”görenlere, sükût-u hâl, nazarým ben.
“Edep yâ Hû! ” de hiçim de, “biz”e vardým “ben” içimde
Ve edebi bir biçimde, beyinlere kazarým ben.
Hâl, ifâde, sükût, kelâm, anlatýver beni kalem,
Milli ruhum ben vesselâm, kem gözleri çizerim ben
Yapayalnýz Hüdâ ile ve ürperten nidâ ile
Firdevs yüzlü geda ile gece gündüz gezerim ben.
“Kalem kýlýç” hû hûlarda, ruhum milli duygularda,
Berrâk, duru, pâk sularda; þâir, edip, yazarým ben.
Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.