VER MEYHANECİ...
Bu gece yokluðuna içiyorum
Sakýn boþ durmasýn kadehim meyhaneci
Yaþanýlmýþ anýlarýmý bu akþam her kadehte
Yudum, yudum içicem
Bazen gözyaþlarým damlarsa da kadehime
Aldýrma canýmdan can kopararak dökülse de yaþlarým
Ver meyhaneci ver sen doldur ben içeyim
Bu akþam ben benden çýkana dek doldur içeyim
Var mý yeryüzünde böyle bir þey meyhaneci
Sevdiðinden uzak ýrak yaþamak
Hasretle her geceyi yoðurup yorgan yapmak
Resimlere dalýp hep ayný þarkýyý dinlemek
Bir teselliyi anýlarýn arasýndan çekip avunmak
Ver meyhaneci doldur anýlarýmý
Beni sarhoþ etmiyor bu melet
Beni sarhoþ eden anýlarým o yare olan sevdam
Çaresizliðin çaresini bulamadým
Sevdanýn çýkýþ yolunu bulamadým
Yüreðim dem tutmuþ yarin hasretinden
Yaram derin yaram çekilmez hal almaya baþladý
Doldur saki doldur da boþ kalmasýn kadehim
Hüzün dökülüyor gözlerimden
Çare bulunmuyor iþte içilen kadehten
Kendimi yakýp yýkýyorum iþte bu aþkýn derdinden
Biliyor musun meyhaneci bazen nefes almayý unutturuyor bana
Bazen ölümlerin meydanýnda sallanýr durur cüssem
Tadamadým ki bir türlü ölümü
Onu da beceremiyorum geride o kalýrsa ne olur diye
Ama olmuyor be meyhaneci olmuyor iþte
Irak uzak ve bir o kadarda hasret yükü çekilmiyor
Bir mum yaktým ömrümü muma adadým meyhaneci
Mum söndüðünde mum bittiðinde
Bende gitmiþ ola cam meyhaneci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.