İSTANBUL, GÜZELSİN

ÝSTANBUL, GÜZELSÝN

Güzelsin, güzel kalmalýsýn istanbul
Kýymetini bilmeyenlere, haddini bildirirsin
Erenler, padiþahlar, sultanlar sende yatar
Hem topraðýn üstü, hem de altý zengin
Dünya þehrisin, eþin yok
Tanýmaz kimse, kimseyi, yan, yana iki ev
Birinde Kuran okunur, birinde zina edilir
Meyhanesi dolu, camileri, hastahaneleri dolu
Kim nereye giderse öyle zanneder istanbulu
Her gelene kucak açar,
Köprü altlarý, sur dipleri, parklarý, tinercilerin evi
Kimi sokaklarda, erkeði, erkeðe, kadýný, kadýna benzemez, ad kavmi gibi
Caným, aziz bildiðim istanbulum, sen böyle deðildin
Kýrsaldan gelenler sende kayboldu,
Edeplerini, geldikleri yerde mi býraktýlar?
Büyük þehirlerde, edep yok mu sandýlar!
Rüþvet, þantaj, orman kanunu yürürlükte
Gerçek istanbullular köþelere sindiler, ya da þehri terk ettiler
Lakin, kutsaldýr Ýstanbul, kirini temizlemeyi iyi bilir
Türbeleri, yatýrlarý, velileri, korur onu
Orada yaþamaya alýþan, sihrine kapýlmýþtýr, sahiplenir, caný pahasýna
Ýstanbul demek vatan demek, kanýmýz son damlasýna kadar helal.


EMÝNNUR ACAR.

Sosyal Medyada Paylaşın: