MEYRA

Meyra
Sökülüyor adýmlarýmdaki, paslý civi
Kan damlalarýyla
Bitmek bilmeyen uzun bir yolda
Sana geliyorum,
Beni anlasana


Meyra
Süpürmüþüm, tozlu raflardaki
Ismarlama yüzleri,
Kac yýldýr bir þehir efsanesi
Dinler dururum
Penceremdeki karanfil eþlik eder buna.

Meyra
Yine sen düþtün aþk ormanýma
Bir güvercin salý verir,
Yaþlý bir cýnar senin yurduna

Meyra
Seni düþünürken, kirli bir el
Çekip alýyor seni benden
Bu nasýl bir denklem diye,
Sorular soruyorum kendimce.

Meyra
Kalemimin deðdiði yer,
Bir efsaneye göre bizi anlatýyor
Sen güneþin esmer kýzý
Ben ayýn oðlu...


Yusuf Akýn

Selam ve dua ile
Sosyal Medyada Paylaşın: