Sayende her kes kaldý iþsiz, En çok da acýdým Ýblise, Geziyor baþýboþ, avare, sessiz.
Olur da senin kadar ancak, Görmedim böyle maharet. Edip eyle bir güzel, Aç baþýmýza bin türlü felâket. Geç karþýma, Edebildiðin kadar töhmet et. Þunu bil ki, bana yazgýlý deðil sadece Edep ile sükûnet.
Haklýsýn sen de Benim soyum aslan, Ne diye bakarým suskun ve masum, Dolaþýrken tilkiler postumda maðrur?
Acýmak deðil vazifem, Kim þaþýrttý yolumdan? Üzgünüm, siz de oldunuz sersem; ‘Neden bakýp duruyor bu hayvan, Dolaþýrken ormanda bunca kepaze?’
Þimdi müsaadenizle, Çok uyudum galiba. Birkaç iþim var alel acele Gecikti cenazeler, Ýmam bekliyor tabutlarýn baþýnda. KEMAL ALKAN (10 Mart 2013 Gülveren Ankara) Sosyal Medyada Paylaşın:
kemalat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.