KARDELEN
KARDELEN
Atar bazen çýð altýna kendini
Karda kýþta açar bizim Kardelen
Tutar bazen sýð yamaçta kendini
El deðdirtmez kaçar bizim Kardelen
Ateþ gibi dokunaný yakýyor
Poyraz ile bülbül gibi þakýyor
Kefen gibi kar beyazdan bakýyor
Kýþ mevsimin seçer bizim Kardelen
Gözden ýrak yanlýzlýðý seçiyor
Su istemez alttan üstten içiyor
Bahar sevmez sýcaklar da geçiyor
Yakar güneþ geçer bizim Kardelen
Gelin gibi yeþil beyaz boyanýr
Ateþ basar kara kýþa soyunur
Poyraz yele fýrtýnaya dayanýr
Sam yelinden göçer bizim Kardelen
Hayran oldum görür görmez bu yaþta
Ýnce belde toplu canda ak baþta
Ýskan etmiþ zirveyi duruyor uçta
Yanlýzlýðý içer bizim Kardelen
Gizemli hayatý taþýyor canda
Resul’um kendini görüyor onda
Zirveye çýkanlar düþüyor sonda
Kanadý yok uçar bizim Kardelen
...... 22.01.2010
Þiir:Resul Civcik - Ayrancý Karaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.